2854 lines
226 KiB
HTML
2854 lines
226 KiB
HTML
<!DOCTYPE html>
|
|
<html>
|
|
<head>
|
|
<title>Line breaking performance test</title>
|
|
<script src="../resources/runner.js"></script>
|
|
</head>
|
|
<body>
|
|
<pre id="log"></pre>
|
|
<div id="target" style="width: 300px; display:none">
|
|
<div style="text-align: center">
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
</div>
|
|
<pre>
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
|
|
corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
|
|
caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
|
|
rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
|
|
opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
|
|
inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
|
|
petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
|
|
parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
|
|
C. Antonio consul factus est. Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
|
|
C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
|
|
Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
|
|
consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
|
|
particeps fuit conspirationis illius, deferebantur. Cum autem ista mala
|
|
consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
|
|
agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
|
|
res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
|
|
consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
|
|
D. Silanus et L. Murena. Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
|
|
per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
|
|
concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
|
|
Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
|
|
bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
|
|
Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
|
|
aperuit. Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
|
|
consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
|
|
intrassent, interficiendum receperunt. M. Cicero vitatis insidiis proximo
|
|
die, qui fuit a. d. VI Id. Novembres, dispositis praesidiis senatum in
|
|
templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
|
|
causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
|
|
vehementissime invehens habuit.
|
|
</pre>
|
|
</div>
|
|
<script>
|
|
var target = document.getElementById("target");
|
|
var style = target.style;
|
|
|
|
function test() {
|
|
style.display = "block";
|
|
style.width = "280px";
|
|
target.offsetLeft;
|
|
style.width = "300px";
|
|
target.offsetLeft;
|
|
style.width = "290px";
|
|
target.offsetLeft;
|
|
style.display = "none";
|
|
}
|
|
|
|
PerfTestRunner.measureRunsPerSecond({ run: test });
|
|
</script>
|
|
</body>
|
|
</html>
|